آفــاقـــ

قهرمان اسطوره ها

مهدی ابوماهیگیر | دوشنبه, ۲ ارديبهشت ۱۳۹۸، ۱۲:۳۹ ق.ظ | ۴ نظر
شب از نیمه گذشته و نیمه ی شهر شعبان المعظم از سنه ۱۴۴۰ هجری قمری است. من در نیمه های این شبِ شگفت در کُنجی از بیکرانه های این جهانِ راز آلود بیداری می کشم. من ، این موجود کوچک و این ذره ی میکروسکوپی که در بی انتهای زمان و در اقلیم بیکران مُلک خداوندی بی خبر از خویشم و عاجز از تدبیر امر خود ، چگونه از عوالم دیگر خبر توانم داشتم. اگر شبی این چنین پادشاه حقیقی و خلیفه ی راستین خداوند بر زمین جوانه می زند و سرزمین ملائک را سجده گاه مقام خود می‌کند ؛ اگر ساعاتی این چنین قلبی تپیدن می گیرد که مخزن گنجینه های قرآن و تجسم کلمات
  • ۴ نظر
  • موافقین ۲
  • ۵۸۶ بازدید
  • ۰۲ ارديبهشت ۹۸ ، ۰۰:۳۹
  • چهل سال حکومت و دین

    مهدی ابوماهیگیر | سه شنبه, ۷ اسفند ۱۳۹۷، ۰۹:۳۵ ق.ظ | ۵ نظر
    ➊ هیچ اندیشه ی روشنی در مقام تایید یک نظام طاغوتی بر نمی آید. مسئله فقط جلوسِ یک شاه تاجدار یا رهبر معمم در راس حکومت نیست. مسئله اصلی، نظام سیاسی حاکم بر کشور است. انقلاب ۵۷ در ایران صرفاً دگرگونی و تغییر نظام سلطنتی به یک جمهوری بود که می خواست مبتنی بر اسلام باشد.
    ➋ معتقدم دین، تنها نسخه شفابخش بشریت است که حکمرانی فقط بخشی از نظام یکپارچه و دقیق آن است، همانطور که فقه و شریعت جزئی از کلّیت دین است. اثربخشی دین البته لوازمی دارد که بدون آن ها حکمرانی اسلامی
  • ۵ نظر
  • موافقین ۵
  • ۷۷۸ بازدید
  • ۰۷ اسفند ۹۷ ، ۰۹:۳۵
  • اِعْـرِفِ الحَـق

    مهدی ابوماهیگیر | جمعه, ۲ آذر ۱۳۹۷، ۱۰:۵۰ ق.ظ | ۳ نظر
    خیبر آنلاین: از اصلی ترین و اساسی ترین آفتها در نظام های به اصطلاح دینی که هم پایه های حاکمیت و هم تقیّد به ارزشها و باورهای دینی را در طبقات جامعه سست می‌کند ؛ جایگزینی شخصیت ها - به عنوان معیار - در مقام شاخص ها می باشد. مسئله ی قابل تامّل و مداقّه در این گفتار آن است که دین در معنای کامل و واقعی خود یک قانون است ، یک ضابطه و چارچوب است که هیچ کس حتی پیامبرِ ابلاغ کننده و پیشوای هدایت کننده اش اجازه ندارند در ورای آن ایستاده و خود را فراتر از آن ببینند. هیچ کس در هیچ مقام و لباسی حق ندارد از حدود و ثغور دین فراتر رفته و خود در
  • ۳ نظر
  • موافقین ۳
  • ۱۴۷۰ بازدید
  • ۰۲ آذر ۹۷ ، ۱۰:۵۰
  • نقطه ی عطف

    مهدی ابوماهیگیر | شنبه, ۱۹ آبان ۱۳۹۷، ۰۶:۵۲ ب.ظ | ۲ نظر
    حمد و شکر و ثنا یگانه هستی و هستی بخش را به سعه رحمت واسعه اش و به شماره ی همه ی نعمات و آفریدگانش.
    امید در نا امیدی جوانه می زند و می بالد و شکوفا می‌شود. آن را که در صحرای فقر و سراسر نیاز کائنات به چیزی یا کسی چشمِ طمع و دستِ طلب دارد، مادامی که به نقطه ی یأس مطلق از عالم فانی نرسیده و مضطرِّ حضرت باقی نشده باشد اجابت نخواهد شد. هر کس را که در عالَم امکان به نعمت وجود آراسته باشند، حتی اگر در نهایت دنائت و رذالت فرو رفته و حتی اگر شیطان باشد ؛ بی شک اما بهره ای از نور و حقیقت دارد. چه که آفریده ی نورِ مطلق هرگز به
  • ۲ نظر
  • موافقین ۳
  • ۷۷۱ بازدید
  • ۱۹ آبان ۹۷ ، ۱۸:۵۲