روز آقا زاده

سرسلسله ی عشاق و شیدائیان و محبان امیرالمومنین را پس از او بی تردید باید در حسین بن علی یافت. چنان واله و مستغرق است در بحر علوی و اقیانوس فاطمی که خلاف عادات مرسومِ تاریخ به گاهِ مژده ی مولودی از پسرانش اغلب را نام ، علی می نهد تا به کج فهمان و نافهمان برساند که علی تمامِ عشق است و تمام ناشدنی ! علی اکبر ، ناز پرورده و آقا زاده ای است که تمامِ پیام بر است در صورت و سیرت و منظقی دلنشین ، تمامِ علی است در هیبت و هویت ، و تمام زهرا است در عطر دل انگیزش ! چه نیک جوانی است این علی و چه نازش خریدن دارد برای حسین ! یاد آورِ همه ی عواطف و عاشقانه های پرپر شده ی باباست این علی ... !

تو را می نگرم، همه ی پیام برِ مهرِ حسینی که به جبرانِ آن روزها این منم که بر دوشت می گیرم ، بر پای می نشانمت و بوسه بر لب های اذان گویِ قرآنی ات می زنم ! عطرِ دل انگیزِ فاطمه را از وجودت استشمام می کنم ، و علی را برای خویش در تو می یابم. پسری برای پدر ؛ اما مگر می شود محمد را نگریست و بر خلق عظیم وی کرنش نکرد ؟!

در شگفتیِ تو همین بس که خود ولی الله بودی برای ولی الله ؛ و همین بس که گاهِ رفتنت ، حسین همه آشوب بود و در اوجِ اضطرار ؛ اما اذن که می گیری درنگ نمی دارد و مانع نمی شود ؛ که تو خود نفسِ حسینی و حسین جانِ خویش را به قربانگاه می بَرَد ! تو شادیِ قلب و دلیلِ زندگانی و همه ی دنیایِ حسینی ، و پس از توست که باید دنیا را با همه اش به خاک سپُرد ! حسین یک بار مُرد و دیگر بار شهادت را تجربه کرد. حسین در قتلگاهِ تو وقتی چون عقابِ تیز پرواز به بالینت رسید و نفس های آخرینت را دید ، خود به تمامه مُرد و بر دنیایش خاک ریخت ؛ و ساعتی بعد و در قتلگاهی دیگر شهد شهادت نوشید. در رذالت و دنائت یزیدیان همین بس که بر سندِ تابناکِ حقانیت و قداستِ حسین تیغ کشیدند ، کورانی که پیام برِ زیبایِ حسین را دیدند و اربا اربا کردند ...

چه زیبنده است و فخر آفرین نام و یاد جوان برای روز میلادت ، و هم ای کاش می شد روزت را بگویم روز آقازاده ها ... ! گو که آقایی چون حسین می آید و آقا زاده ای چون تو آمدنی نیست ... !

و من دلسوخته ی حسینِ آخرینِ خویشم که خیل جوانانِ آخرالزمانی فداییانِ اویند ، اما آقا زاده ای چون علی اکبر ندارد ! نفسی مهموم و قلبی محزون از تو در سینه دارم و سائل الطاف کریمانه ی توام ای دلبر حسین ؛ مددی کن آقا زاده .... که در خانه اگر کس است یک حرف بس است !