تدبیرِ نظامِ آفرینش ، قائم بر مدار ولایت است و ولایت از آنِ یگانه ای که هستی ذاتیِ او و هر چه هست عارض از وجود ازلی و ابدی اوست. ولایت الهیه ، فیض قدسی و مقام ربوبی اوست که تنها شمه ای از آن را به شایستگان و خاصّان خلّص و برگزیدگان خلقت وا می گذارد ، تا جلوه گر اسماءالحسنای آن جمیل الصفات و رب الجلال قرار گیرند و رهنمای بندگان باشند ، و از رهآورد آن آداب انسانی و روابط اجتماعی را در تلألوأ مهر الهی بر ولیّ و امام بیابند. از شئونات ولیِّ هر عصر ، حکومت حکمت است بر کلّ بندگان و جهان که از تنها حاکم و خالق مطلق به اذن می گیرد. این والاترین فیض الهی و درجه ی انسانی در مقام اختیار اما اغلب با مشقات فراوان و با استهزاء و آزار و غصب حقوق ولیّ از سوی کوته اندیشان و اصحاب زر و زور و تزویر همراه می شود.
خداوند رسولانی را از پی هم و امامانی از پی هم فرستاد تا تحت ولایت قدسیِ آنان جهانی را به صلح و عدل و مهر بشارت و از طاعت طاغوت و عواقب دهشتناک آن انذار نمایند. همه ی اولیاء خداوند بی استثناء آمدند و آدمی را به طاعت او و اجتناب از طاغوت - غیر او - خواندند و همگان بر قیام حضرت منجی و حکومت صالحه ی آخرین ولیّ در پایانِ تاریخ بشارت دادند. تردید نیست که تکلیف و غرض ولایت محقق نمی شود مگر در قبال ادای حقوق ولایت از جانب بندگان . و این حقوق ، همیشه و همه جا برای ولیّ باقی است مادام که در ولایت مأذون باشد. او ، امام عصر است و ادای حقوق او بر هر بنده فرض ؛ در جنگ و صلح ، در شادی و غم ، در حصر و آزاد ، در اقلیت و اکثریت ، در خلوت و جلوت ، در خوف و رجا ، غالب و مغلوب ، نهان و عیان ، غایب و ظاهر ... و در هر حالی و شرایطی که باشد.
امروز ، عصرِ آخرین ولیّ خدا و منجیِ موعودِ همه ی اولیاء و امم می باشد که هم اینک امام است و در مقام ولایت ، هزار و یکصد و اندی سال مدبّرِ امور و واسط فیض بر زمین و زمان است و جهان و آدمی باقی به بقای اوست. گر چه در حکومتِ جهان دستی ندارد و طاغوت و استکبار غاصب این حقّ آسمانی است. بی شک اما ادای حق امام و انجام تکالیف در این زمانه بسی سخت تر است بر بندگان ، تا بستر فرج و حاکمیت را بر او اندکی سهل نموده و راه بر او بگشایند.
آن که امام نهان را حاضر نمی داند و بر او حقوقی و بر خویش تکلیفی نمی شناسد ، معرفت بر امام خویش ندارد و در حیاتی جاهلی به سر می برد ؛ گر چه سال ها دعای فرج را بخواند ! آن که غربتِ هزاره ی ولایت را در در عصرِ امامت او نمی یابد و با جان و مال و اهلِ خویش بر او نمی شتابد ، خیری از دیانت ندارد ! آن که امروز منتظرِ شتابِ منجی برای اصلاح ویرانیِ طاغوت است و در این انتظار تکلیفی نمی یابد و خود نیز اصلاحی نمی جوید ، فردای ظهور نیز اگر در جبهه دشمن نباشد از دوستی او خیری چند نمی آید !
شب نهم ربیع الاول - غدیر ثانی 1438 ه ق
باز نشر در : وبسایت دولت بهار
- ۹۵/۰۹/۱۸