آفــاقـــ

قیام حضرت مادر

مهدی ابوماهیگیر | پنجشنبه, ۱۴ فروردين ۱۳۹۳، ۰۱:۱۱ ق.ظ | ۰ نظر
شب 14 فروردین و شام شهادت بانوی قهرمان انسانیت ، با دلی منکسر و غمین ، در حال بارش رحمت و ریزش امید و نوازش رأفت الهی برایت عریضه ای دارم. دارم فکر می کنم که چرا قهرمانان حقیقی تاریخ مظلومانه زیستند و مظلومانه مردند و مظلومانه ماندند بی آنکه حقیقت آنها و کاری که کردند روشن و روشن تر شود. زهرا تنها یک زن نیست و نه یک دختر یا مادری دلسوز ، زهرا فقط دختر پیام بری اعجوبه نیست ، یا همسر فداکار شبه اسطوره ای به نام علی. زهرا فقط مادر حسنین و زینبین و نسلی از زلال انسانیت نیست که در پهنه ی زمین ماندگارند. فاطمه قدیسه ای است که بدی در ذات او راه ندارد ، و این چیزی نیست که از دیدگان مخفی بماند. فاطمه عصاره ی خلقت است و مخلوقی را صاحب وجود به لطافت و زیبایی او نیافریده است. محمد را که نفس او اولی به جان مومنین است و به طریق اولی همه ی مردمان ، سزاوار این می یابی که عاشقانه ندا سر دهد فداها ابوها. دختر است و پیام بر نیست ، اما پیام بر است آن که بی هیچ ابایی دختر را مادر خویش و ریشه و اساس خود می خواند ، و این همان پیامبری است که زبان به اغراق نمی گشاید و جز بیانی وحیانه بر لب نمی آرد. فاطمه نه جزئی از تاریخ ، که همه ی تاریخ است من الاولین الی الاخرین . نه توحید بی اسلام و نه اسلام بی محمد و نه محمد بی علی و نه این همه بی فاطمه تعبیر نمی شود. همه ی اینها و قبل و بعدش را باید در قیام فاطمه زنده یافت.
  • مهدی ابوماهیگیر

نظرات (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">