مهر مادری ات

فاطمه مادرِ خلقت است و مادر ، اساس است و ریشه و بنیان. فاطمه روحِ خلقت است و جان بخشِ کالبد آفرینش. بی جهت نیست که امامِ آخرین که خود وارث جمله انبیا و اولیا و شهیدان است بر هیبت فاطمه سر می ساید و میگوید که او بر من «اسوه» است. بی جهت نیست که او را حجت الله خواندند بر همه  حجج الهی!
محمد و علی پدران امتند و افلاک را خدای بی آنها نیافرید؛ اما فاطمه مادر است و بی او نبی و وصی نمی آرد. فاطمه به حق، لیله قدر است. شبی که در دیدگان نمی آید و قدری که شناخته نمی شود. فاطمه در وصف واژه ها نمی گنجد. اما بگذار فاطمه را حضرت مادر بخوانم. گو که او دخت اعظم انبیا و همسر برترین ولی خدا و مادر همه ی امامان باشد. آری بی فاطمه این خاندان تعریف نمی شود. خوب که می نگری فاطمه، محور همه ی نیکان و نیکی ها ، مجمع فاضل ها وفضیلت هاست. فاطمه عصاره ی خصائص همه ی انبیا و امامان و شهیدان و صالحان است. غلط گویی نکنم. این سلسله از عصاره دریایِ فاطمی اندک بهره ای دارند. که پیران ره و اعاظم معرفت طفلانِ مادریِ فاطمه اند.
بی بی جان
اگر جرعه ای از مهر مادری ات در کام ذره ای بی قیمت نهادی و وجود بی قابلم را قابل دانستی ، بر این تن رنجور و روان افسرده هم مادری کن ، که آباد نمی کند این ویرانه را جز مهر مادری ات ...