چالش های یک انتخاب

شهر، بستری برای حیات انسانی است که نیاز اساسی او یعنی زندگی اجتماعی را مرتفع می کند. در حقیقت هر شهر ، یک پیکره زنده و برخوردار از هویت است و دارای شئونات گوناگون برای زندگی سلامت بخش و سعادت آفرین شهروندان. در پیشرفت و تکامل شهر اگر همه جوانب و شئونات مد نظر نباشد ، رشدش بیمارگونه و کاریکاتوری خواهد شد تا جایی که ممکن است استمرار آن و عدم اصلاح ، این پیکره بیمارشده را به آسیب های سخت و لاعلاج مبتلا کند. شهرداری امروز بزرگترین وظیفه را در پیشرفت اعتدالی و همه جانبه ی شهر با هدفِ اعتلای هویتِ این بستر انسانی به عهده دارد. دقت در این مسئله اهمیت انتخاب شهرداران را دو چندان می کند.

تردیدی نیست که در حال حاضر سبکِ عرفیِ نظامِ انتخابات در کشور معیوب و دچار اختلال است ؛ به گونه ای که عدم اصلاح قانونِ انتخابات و شیوه ی اجرای آن ، در آینده ای نه چندان دور می تواند منشأ مشکلات امنیتی ، ضعف مدیریتی ، خروج نخبگان از گردونه تقنینی و اجرایی ، و ایجاد تبانی و فساد اداری گردد. اگر مبنای انتخابِ مردم را ثروت های شبهه دار ، قومیت گرایی ، شانتاژهای رسانه ای و تبانی های کثیف رقم بزند ، رهایی از باتلاقِ تبعاتِ آن شاید تا مدت های مدید ممکن نباشد. تبیین این امر اما مجالی دیگر می طلبد.

آنچه در چارچوب شرایط و ضوابط کنونی و با آغاز به کار شوراهای پنجم باید متذکر شد این است که اصلی ترین و خطیرترین مسئله ی نهاد شوراها انتخاب شهردار است. تجربه ی ادوار قبلی نشان داده که بعضاً بی مبالاتی و کم دقتی یا تبانی و معامله در انتخاب یک شهردار آسیب های جبران ناپذیری وارد آورده که اولینِ آنها خنثی کردن نقش محوریِ همان شورا در تصمیم گیری و نظارت بوده است. سوار کردن یک نفر بر پشت فرمان مدیریتِ شهری شاید در عرض ساعتی توسط یک شورا صورت گیرد ، اما باید دقت داشت که خارج کردن او از این کرسی تقریبا غیر ممکن می نماید. اگر شورا می خواهد نقش محوریِ خود به عنوان نمایندگان شهروندان را تا پایان دوره حفظ نموده و با نظارتِ دقیق ، خطّ سیرِ صحیحِ حرکتِ مدیرانِ شهری را ترسیم کند ، باید در انتخاب شهردار با تأنی و سخت گیرانه عمل نموده و منافع و مصالح شخصی خود را لحاظ نکند. در غیر این صورت یا باید جایگاه اعضای شورا را در سطح مواجب بگیران شهردار تنزّل داد و یا به جای همفکری و هم افزایی ، تنش و اختلاف میان اعضا و درگیری با شهردار را تا پایان دوره تحمل کرد.

دزفول شهری است که از دیرباز با اصالت و هویت و فرهنگِ متعالی شناخته می شود. حتی در زمان های دورتر نیز که غبار محرومیت در زیرساخت های عمرانیِ آن مشهود بوده ، پویایی و نشاط و سرزندگی  جریان داشته ؛ و همین هویتِ شهری ، مفاخر علمی و فقهی و هنری و مدیریتی کم نظیری را تربیت کرده است.

دزفول در سال های اخیر علیرغم پیشرفت های چشمگیر در حوزه های عمرانی و صنعتی و بهداشتی و ... اما دچار بحران هویت و استضعاف فرهنگی شده است. دلایل این مسئله متعدد است اما طرز نگاه مدیریت کلان شهری و برخی مدیران موجود در حوزه های فرهنگی را باید علت العلل دانست.

در انتخاب شهردار آنچه مهم است سوابق پنهان و آشکار اوست و البته پاکدستی و جامع نگری و شورا مداری و همراهی با صاحبنظران. اگر شورا با بهانه های قومیتی از رأی به اصلح عدول کند و خدای ناکرده انحرافی صورت گیرد ، باید در پیشگاه حضرت حق و تا سالها پاسخگوی نسل هایی از این شهر باشد.

مدبرانه تر آن است که شورای محترم از تعجیل در انتخاب شهردار بپرهیزد و با دقت و وسواس گزینه های مختلف را بررسی و تعهد و پایبندی ایشان را در وعده ها بسنجد.