نوای سایت 
حمد و شکر و ثنا یگانه هستی و هستی بخش را به سعه رحمت واسعه اش و به شماره ی همه ی نعمات و آفریدگانش.
امید در نا امیدی جوانه می زند و می بالد و شکوفا می‌شود. آن را که در صحرای فقر و سراسر نیاز کائنات به چیزی یا کسی چشمِ طمع و دستِ طلب دارد، مادامی که به نقطه ی یأس مطلق از عالم فانی نرسیده و مضطرِّ حضرت باقی نشده باشد اجابت نخواهد شد. هر کس را که در عالَم امکان به نعمت وجود آراسته باشند، حتی اگر در نهایت دنائت و رذالت فرو رفته و حتی اگر شیطان باشد ؛ بی شک اما بهره ای از نور و حقیقت دارد. چه که آفریده ی نورِ مطلق هرگز به مطلقِ ظلمت نخواهد رسید و مخلوقِ حضرت حق هیچگاه به نقطه ی صفر بطلان و تباهی دست نمی یابد. شاید حکمتِ آن که یأس از رحمتِ حق را برای هیچ کس و در هیچ مقامی جایز ندانسته اند همین نکته باشد.
در نا امیدی بسی امید است ... آری، در نا امیدی از همه ی حجاب های ظلمانی و نورانی ، در نا امیدی از همه ی حقایقِ فانی و وجود های عاریتی ، امید به اصلِ نور و تمسّک به حقیقتِ وجود آغاز می‌شود و همه ی زوایای تاریک جان را روشن می کند.
خدایا ؛ ای اول و ای آخر ؛ ای نقطه ی عطفِ آغازینِ امید و پایانِ نومیدی ؛ تو را می خوانم و از تو مدد می‌جویم ، با وجودی تنها و مضطرّ و وحشت زده که از آنِ توست ؛ تو را دارد و جز تو هیچ ندارد. ای مقلب القلوب ، ای محول الاحوال , ای همه ی آرامش و شادمانی ... و لا حول و لا قوة الا بک یا رب العالمین
-
۳
- ۹۷/۰۸/۱۹
