نوای سایت 
رضا جان ؛ ده سال از آن یلدایی ترین شب معراجت میگذرد و من هرگز از یادت نمی برم. تو را و آن لبخند ملیح همیشگی ات، با آن طلعت عارفانه و معصومانه ات. به یاد داری آن ظلمتکده را که شمع محفل عاشقانش بودی و دستگیر یارانش ، و آن دیار سوزستان را که بر قلب های یخ زده اش نور امید تابیدی و بر بت های تزویر و نفاقش ابراهیم وار تبر زدی و نهیب کردی ؟! رضا جان شهر همان شهر است، شاگردان تو اما بزرگ شده اند. خصم تو امروز رسوای زشت روی عالم شده و این تویی که در دوستان و شاگردانت تکثیر شده ای. تو آن جوان مردترین بودی که
