مهربان‌تر از مسیح

سحرگاه مبارکی که آسمان و زمین جور دیگری است، وقوع اتفاقاتی عجیب حکایت از رازی بزرگ دارد. طفلی مبارک و پررمز و راز پا به عرصه این زمین و چشم بر حقیقت این جهان می‌گشاید تا سرآغاز فصلی جدید از تاریخ بشریت باشد. یگانه خدای بزرگ و آفریننده بی‌همتای این جهانِ بی‌کران در لایتناهای هستی، آخرین فرستاده و والاترین پیام‌آور خود را در شمایل یک انسان کامل و در معنای حقیقی خلیفه خداوند رونمایی کرده است. محمد (ص) از خانه‌ای محقر و از شهری کوچک در برهوت سوزان حجازِ جاهلیت، به افق جهانی چشم می گشود که نه پیشینه تمدنی درخشان در آن

بهانه‌ی عشق

سحرگاه بعثتِ مهرِ آفرینش است. محمد(ص) در گوشه‌ای از حرا آسمان را به تماشا نشسته است، و ستارگانی که حالا در ظلمت شب از تلالوء نور محمد چه شکوهی آفریده‌اند.

محمد(ص) تک واژه پر شکوه محبت خداوند است. محمد رمز پر راز هستی و گنجینه مهر خداست.

راستی که اگر محمد نبود ، مودت و عشق در دل های آدمیان تجلی نمی‌کرد و محبت در برهوت این جهان جوانه نمی‌زد. به نظر من خداوند، - آن حضرت مهربان ترین و آن محمد آفرین؛- مودت و عشق را فقط با یک سبب آفرید و تجلی داد،

سرّ مکتوم خلقت و درّدانه هستی

اگر خداوند در این دنیای فانی خیری نهفته باشد بلاشک مبدأ و منشأ و انجام آن فاطمه(س) است. فاطمه(س) حلقه وصل زمین و آسمان است. فاطمه(س) علت حُسن عاقبت ، سرّ مکتوم خلقت و محبوبه رب العالمین است. فاطمه(س) لطافت عطر بهشتی و رایحه روح نواز مهربانی است که در آسمانِ سختِ زمین و در هوای نفس گیرِ آدمیان پیچیده و حیات می دهد. فاطمه(س) دُرّ یگانه هستی بود وقتی که حضرت حق اراده فرمود تا از سفیر عشق و عدالت با همه آن همسران بی هم سر فرزندی جز فاطمه(س) و نسلی جز نسل فاطمه(س) باقی نگذارد.

میراث محمد (ص)

محمد (ص) بشری است فراتر از بشر و حقیقتی ورای این کره ی خاکی ! ابعاد وجودی او در نهایت سادگی و یکرنگی چنان قدسی و عمیق است که احدی را یارای نظاره بر بلندای مقام وی میسر نیست. او معلمی امّی است که نسل اندر نسل عالمان و فقیهان و عارفان ، ریزه خوار خوان رحمت و حکمت اویند. محمد رسالت خود را با گفتمان عقلانیت تبلیغ می کند و در پذیرش آیین او اکراهی نیست. شکنجه و تحریم و تهدید و حصر و قتل یارانش را به جان می خرد ، اما هیچ گاه دست به قبضه شمشیر نمی برد و جنگی بر نمی افروزد. ده سالی را که از بلدالحرام هجرت می کند برای ابلاغ