استغاثه کنیم

رمضان‌المبارک فصل عرشی این جهان و ماه آسمانی این زمین است. شدت فتن و آماج بلایا، غباری از غم و اندوه را بر آفاق و أنفس پراکنده و طوفانی از کیفر و عذاب را به پا کرده است. مناسبات میان خالق و خلق و جهان آفرینش، روندی طبیعی ندارد. جان آدمی ناقابل و کم‌بها شده است. نشاط و فرح و سرزندگی از زمین و آسمان و مافیها رخت بسته، تعفن چرکین فساد و تعدی و ظلم و معصیت در اطراف و اکناف گیتی آکنده است. نظام شیطانی طاغوت، آدمیان و عالمیان را آن قدر به فقر و استضعاف کشیده و آن قدر در تنگناهای مندرس و خردکننده‌ی نظم نوین خویش به استثمار آورده که

خسی بی سر و پایم

هر وقتی که باشد ، در چله ی تابستان یا در سوز زمستان ؛ لیله القدر برای من شب نوروز است و آغاز حیاتی تازه. من خسی بی سر و پایم که در این وادی بی انتهای راز آلود ، حیران و سرگشته و غریب افتاده. لیله القدر شب رازهای شگفت است . ولوله ای می شود در آسمان ها و زمین که چشمان کم سو و گوش های ضعیف را یارای فهم آن نیست ؛ و عقل ناقص و اندیشه کوتاه من در ادراک آن چون ذره ای در پهنه ی اقیانوسی بی ساحل است. چیزی نمی دانم ؛ اما حس می کنم شبِ حیات و اعطای نعمت و بارش رحمت بی شماره توست. حس می کنم شب اراده ربوبی توست که