اندوه عقل در صحرای جهل

دردناک ترین دردِ علی (ع) جهل مقدس مردمانی است که فرق ایمان را با نام خداوند و به قصد قربت می شکافند. من معتقدم همه وجوه دیانت در مکتب آزادی بخش خداوند محصول شیرین عقلانیت است. هیچ چیزی برای بشر ترسناک تر از انکار عقـل و اندیشــه در مقابل تعصّب مقدس نیست. هیچ موجـودی مخوف تر و درّنده تر از او نیست که ردای پر تکلّف و بی مغزی از ظواهر شریعت را می پوشد و آن را همه ی حقیقتِ دین و غایت اراده حق می انگارد. در غربت و اندوه علی همین بس که او دُرّ علم و اندیشه و گوهر تمام عیار عقلانیت در زمانه ی جهل و تزویر و هوس بود. علی با او

چهل سال حکومت و دین

➊ هیچ اندیشه ی روشنی در مقام تایید یک نظام طاغوتی بر نمی آید. مسئله فقط جلوسِ یک شاه تاجدار یا رهبر معمم در راس حکومت نیست. مسئله اصلی، نظام سیاسی حاکم بر کشور است. انقلاب ۵۷ در ایران صرفاً دگرگونی و تغییر نظام سلطنتی به یک جمهوری بود که می خواست مبتنی بر اسلام باشد.

➋ معتقدم دین، تنها نسخه شفابخش بشریت است که حکمرانی فقط بخشی از نظام یکپارچه و دقیق آن است، همانطور که فقه و شریعت جزئی از کلّیت دین است. اثربخشی دین البته لوازمی دارد که بدون آن ها حکمرانی اسلامی