منطقه حساس و آخر الزمانی غرب آسیا سالهاست که آبستن حوادث ناگوار بسیاری است. تکفیر و جنگ و اشغال و ویرانی و دهها بحران دیگر آسایش و امنیت را از دل ها ربوده است. حضور اشغالگرانه و قلدرمآبانه اجنبی ها از آن سوی زمین و فتنه گری های مکّارانه شان، کینه و تنش را در منطقه به اوج رسانیده و ملت های هم کیش و برادر را به انحاء گوناگون و بهانه های واهی در نقاط تلاقی اختلافات به رویارویی کشانیده است. در هنگامه سازماندهی و تکثیر گروهک های وحشی صفت تکفیری و در سال های تلخ جنگ و غارت و آشوب و ویرانی؛ تنها امید منطقه، جبهه مجاهدان مومن و با اخلاص مقاومت بود که مرزهای دروغین را شکسته و فارغ از هر قوم و مذهب و ملیت همچون یدی واحد و مشتی محکم سیاهی ها و پلیدی ها را در هم کوبیده و مکر فتنه انگیزان را چون خانه عنکبوت به هم ریختند.

قاسم سلیمانی پدری فداکار و نگینی درخشان برای مجاهدان جبهه مقاومت و بر مظلومان و زجر کشیدگان منطقه باران امید است. اگر کسی در این کره خاکی خود را زنده می پندارد - نه دیروز - که زین پس باید قاسم سلیمانی را شهید زنده بخواند. او کشته شد اما نمرده است. او زنده شد همان دم که کشته می شد. شهادت آغاز یک حیات جاودان در جهانی ماورائی است. و آقای قمارباز چه می داند که در کیش ما آن که برای خدا کشته می شود نمی میرد. او اکنون مجاهدان و منتقمان خونش را با قدرتی ماورایی فرماندهی می کند. راست می گفت او که حریف یک قمار باز است و پایان این دوئل را حاج قاسم و یارانش ترسیم می کنند. زود است که آن قمارباز دیوانه از مستی به در آید و بداند که در دوئل با خون حاج قاسم همه ی سرمایه و حیثیت خود را باخته است. او زنده شد در حیاتی جاودان و در جهانی بی کران و با قدرتی ماورایی پس بسم الله الرحمن الرحیم