نوای سایت 
صهیونیسم شاید کثیف‌ترین رژیمی باشد که تاریخ بشر به خود دیده است. ضدّانسانی‌ترین قدرت شیطانی و مکتب نژادپرستی که مثل یک ویروس کوچک و مرگبار جامعه انسانی را تهدید می‌کند؛ و نظم جهانی و سازمان‌های بین‌المللی را به چالش می‌کشد. سکوت یا همراهی مدعیان آزادی و حقوق بشر در قبال تجاوزات عریان او به ساحت انسانیت، شگفت‌انگیز و شرم‌آور است. انتقام و جهاد در پاسخ حمله به کنسولگری ایران ضروری و اجتناب‌ناپذیر؛ و بر تاخیر آن البته آفاتی هم مترتّب است. اما چند ملاحظه قابل توجه وجود دارد:
۱. فروکاست این مبارزۀ فراگیر از جامعه انسانی و امت اسلامی به یک نزاع فرقه‌ای و مذهبی و ملی؛ اراده و کید این رژیم خبیث است. معتقدم «تفرقه بینداز و حکومت کن» هنوز هم راهبردی‌ترین دکترین امپریالیسم غربی و اشغالگر عبری علیه اسلام و برای استیلای بر بلاد مسلمان است. در حقیقت فروکاست یک مبارزۀ راهبردی و اعتقادی به یک درگیری تاکتیکی و سیاسی آرزوی دیرینۀ اسرائیل است. به دنبال ابتکار امام راحل؛ دیپلماسی سیاسی‌دفاعی کشور باید می‌توانست مسالۀ فلسطین را به فصل مشترک و کانون وحدت‌بخش جهان اسلام، و نقطۀ همرسی جیوش مسلمان تبدیل کرده تا بر مناقشات کوچک ملی و مذهبی سایه بیندازد. به نظر می‌آید دستگاه دیپلماسی می‌باید به تناسب و به موازات قدرت دفاعی کشور رشد کرده و فعال شود.
۲. هزینه‌های طوفان الاقصی با ۳۵ هزار شهید و صدها هزار آواره و ویرانی‌های گسترده، چیزی نیست که توصیف و تصور آن در نوشته‌ها بگنجد. اما دستاورد بزرگ آن نیز که عیان شدن ماهیت پلید و مخوف اسرائیل، و رسوایی و فروپاشی مشروعیت او در افکار عمومی جهان است، چیزی نیست که در محاسبه هزینه - فایده بتوان از آن چشم پوشید. هر جنگی البته هزینه دارد. بالاخص با چنین رژیمی گرگ‌صفت و بی‌قلاده. اما هزینه نجنگیدن و رجز خواندن به مراتب بیشتر از مبارزه و دفاع مشروع است. پاسخ ایران با فرض هزینه‌های احتمالی باید کوبنده و متناسب، و با اظهار آمادگی تام در صورت تداوم جنگ باشد. مصونیت کشور در شجاعت اقدام و استفاده مشروع از قدرت است.
۳. در سالهای اخیر عوامل بسیاری در گسست اجتماعی و کاهش اعتماد دولت - ملت نقش بازی کرده‌اند. متاسفانه برخی دولتمردان زبان رسایی برای گفتگو با مردم ندارند. حتی در چنین موضوعاتی که دفاع مشروع از تمامیت ارضی و حیثیت بین‌المللی، باید عامل همبستگی ملی و تحکیم پیوندهای اجتماعی باشد، باز هم در تبیین و گفتگوی صریح کاهلی می‌شود. نظام حکمرانی اگر صادقانه به مردم بگوید که علیرغم همۀ اختلافات و ضعف‌های داخلی، حالا می‌خواهد در مقابل تجاوز یک دشمن خارجی بایستد شک ندارم که توده‌های جامعه هم یکپارچه خواهند ایستاد. چه که مام وطن هماره باید بعنوان محور همبستگی اجتماعی و غرور ملی حفظ شود.
۴. اسرائیل با همه قوای نظامی و تسلیحاتی، آسیب‌پذیرترین و منفورترین رژیم جهان است. ضربه‌ای که می‌خورد -حتی‌ازیک‌گروه‌کوچک‌مقاومت- بسیار سهمگین‌تر از ضربه‌ای است که می‌زند. ساکنان سرزمین‌های اشغالی حتی پس از ۷۰ و اندی سال هیچگونه عُلقۀ سرزمینی و پیوند فرهنگی در آن منطقه احساس نمی‌کنند. اراضی اشغالی وطن آنانی است که در جنگ و گرسنگی و آوارگی سنگین‌ترین هزینه‌های جانی و مالی را می‌پردازند و می‌ایستند؛ نه اینانی که با بوی تهدید و حس ناامنی بارشان را می‌بندند و فرار می‌کنند. ایجاد خدشۀ جدی در امنیت این‌ها، یعنی فرار از خانه‌های اشغال‌شده‌ای که هیچگاه روی آرامش نخواهند دید. حتی احساس ناامنی برای موجودیت اسرائیل بحران‌ساز است. برای همین است که او نمی‌تواند درگیر یک جنگ تمام‌عیار با پدر قدرتمند مقاومت و توان برتر منطقه باشد. او نمی‌تواند امید و امنیت را به اراضی اشغالی تزریق کند؛ وقتی که هر کسی پیرامون حصار مرزهایش، یا او را به رسمیت نمی‌شناسد و عاشق مبارزه با اوست، یا لااقل با وی دلی چرکین و پرکین دارد.
اللـهـم‌انصر‌الإسلام‌والمسلمین،واخذل‌الکفاروالمنافقین واشغل‌الظالمین‌بالظالمین،وانصرناعلى‌القوم‌الکافرین
