سپاس بی‌حد مهربان خدای را که استضعاف شدگان ستمدیده را عزت و قدرت می‌بخشد و مستکبران ظالم را به ذلت می رساند. ما ملتی هستیم که در استقلال خود وابسته ایم. شعارمان استقلال و شعورمان وابستگی است. ما مردمی هستیم که در آزادیِ خود اسیریم. آزادگی آرمان ما ، در ولنگاری اما اسیر مطامع سیاسی و هوای نفس خویشیم. ما مفتخر به نظامی هستیم که یا اسلامیت آن را برای جمهوریت و یا جمهوریت را برای اسلامیت آن ذبح کرده ایم. ما ملتی هستیم که اشرافِ عدل و خرد را در کنج انزوا برده و خوار می‌کنیم ، اما یا بی مایگان حزبی و قومی را دولتمرد و وکیل امورات خود گمارده و یا سلطه ی برخی متحجرین خشک مغز را می پذیریم. ما ملتی هستیم که از هزاران کیلومتر آن طرف‌تر دولتی مستکبر و رژیمی غاصب را لعن و نفرین می‌کنیم ، اما تدبیر دیار خود را به دست برخی مغزهای پوسیده ی شرقی و برخی دل‌های بیمار غربی سپرده‌ایم. ما ملتی هستیم که شهرها و خانه هامان آماج انفجار بمب ها و بارش موشک ها نیست ، اما یکایک سلول های وجودمان هر شبانه روز در تلاطم فساد و تبعیض و بی‌عدالتی بمباران می‌شود. ما ملتی هستیم که سالیان متمادی رأی خود و مهمات کشور را به اغنیا و فریبکاران و مشاهیر و سلبریتی ها سپرده ایم اما از زمین و زمان و قرآن و مکتب شکوه داریم. ما ملتی هستیم که منبری هایش حزن و گریه را افضل از ادخال سرور و شادی مومنانه ، و فقر و استضعاف را بهتر از تمکن مشروع و ثروت پاک می دانند. ما ملتی هستیم که ربا را زشت می شمارد اما سود پول را بی هیچ عقد و قراردادی دوست می دارد. ما ملتی هستیم که دیگر برخی خصلت‌هایش را نمی‌شود گفت. ما ملتی هستیم که شتاب تغییر و استحاله مان خیلی زیاد شده است. گاهی فکر می‌کنم اگر امروز اسیری یا شهیدی از جنگ دهه ۶۰ باز می‌گشت ؛ آیا گمان نمی کرد نه سی سال که سیصد سال گذشته است ؟!