آفــاقـــ

امامی که هست ، امامی که نیست

مهدی ابوماهیگیر | دوشنبه, ۱۸ تیر ۱۳۹۷، ۱۱:۵۲ ق.ظ | ۳ نظر

حقیقت بسیاری از مفاهیم را بدون تحقق مصادیق عینی آن ها در خارج، نمی توان به درستی فهم کرد. اسلام ، راهبردی جامع و برنامه ای کامل برای سعادت بشر ارائه ، و قرآن را نسخه ای شفابخش برای آرامش و زدودن آلام وی معرفی کرده است. اما چالش جدی عصر این است که آیا بواقع این مفهوم آسمانی و برنامه قدسی، قابلیتِ تحقق و پیاده‌سازی در عرصه میدانی را دارد ؟! بدون تردید پیامبر معظم و اهل بیت معزز وی نمونه های عینی و مصادیق تام در تحقق خارجیِ اسلام اصیل و شمایل جاری قرآن بوده و هستند.

آنچه در طی قرن ها پیامبر و ائمه را مظلوم و مهجور داشته ، ارائه ی تصویری ناقص و تک بعدی از ایشان است که فقط یک قطعه از پازل وجودی آنان را در عنوان انسان کامل به نمایش می گذارد. شخصیت حسین بن علی (ع) ، در حماسه و ایثار و سلحشوری در یک شب و روز خلاصه ؛ و همه ی وجوه علمی و سیاسی و اقتصادی و اجتماعی و عرفانی وی در هاله ای غلیظ پنهان می شود. ابعاد شخصیت حسن بن علی (ع) در مصلحت اندیشی و کرامت او گم می شود ، و سید الساجدین (ع) امامی که جز در بکاء و تضرع و دعا معرفی نمی شود.

دوران حضرت صادق (ع) نقطه عطفی درخشان در تاریخ تشیع و اسلام ناب است. شخصیت جامع او در ذیل کرسی تدریس فقه و اصول به دست فراموشی سپرده می‌شود ، غافل از آن که فقاهت فقط بخشی از بعد علمی ، و علم و دانش فقط اندکی از همه ابعاد شخصیت جامع اوست.

به نظر می‌رسد ارائه ی تصویری ناقص از امام به عنوان اسوه عینی اسلام و انسان کامل علاوه بر غفلت دوستان ، دسایس پنهان دشمنان را نیز به همراه داشته است. چه که تدابیر ائمه هدی در شرایط و تنگناهای عصری ، نه مغایر با جامعیت وجوه گوناگون شخصیتی ایشان که خود نشانی از جامعیت است. آن چه این مسئله را خطرناک تر می کند نمایش اسلام به عنوان مکتبی فردی و احساسی و تک بعدی است که فقط سختیِ شریعت را تکلیف می کند و در تدبیرِ سعادت انسان و جامعه بسیار ناتوان و ناکارآمد است. این تصوّر غلط ناشی از تصویرِ ناقص و تقطیع شده ای است که از امام ترسیم شده و به عنوان مصداق عینی اسلام ناب به نمایش گذاشته می شود. چرا که سیره اسلام ، سیره انسان کامل است ؛ و زمانی که انسان کامل فقط در جنگ و گریه و فضایل فردی شناخته شود ، دین گریزی در افراد جامعه به اوج می رسد. این مسئله اما وقتی حساس تر می شود که نا اهلانی زمامِ امور حاکمیت را به نام اسلام و به کام استکبارِ درون خود در دست گرفته ؛ و مسئولیت ناکارآمدی و بحران های خودساخته را - خواه ناخواه - به گُرده دین و نظام دینی می اندازند.

من آرزومند روزی هستم که هیئت ها و منبرها دست های سینه زنان را مشت کرده و بر سینه ی خائنین امت بکوبند. من مشتاق روزی هستم که اشک گریه کنان ، غبار غم از مستضعفین زدوده و سیل اشک های ندامت را از چشمان مفسدین و ظالمین و اهل نفاق جاری کند. من طالب عالمانی هستم که روزی حقیقت اسلام ناب را در منظومه ی جامع امام ترسیم و معرفی کنند. شاید بی راه نباشد اگر جامعه کبیره را تلنگری برای ترسیم جامعیت امام و مکتب ، و نیز ضرورت خطیر توجه به آن بدانیم.

نظرات (۳)

  • سعید بیگی
  • :) پاینده باشید.
    *بازگرد ای همه عشق که ما منتظریم ...* الّلهمّ عجّل لولیک الفرج ...
  • سیّد محمّد جعاوله
  • سلام. روزتون خوش. خواندنی بود. ممنونم.

    ارسال نظر

    ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
    شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
    <b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">