سحرگاه بعثتِ مهرِ آفرینش است. محمد(ص) در گوشهای از حرا آسمان را به تماشا نشسته است، و ستارگانی که حالا در ظلمت شب از تلالوء نور محمد چه شکوهی آفریدهاند.
محمد(ص) تک واژه پر شکوه محبت خداوند است. محمد رمز پر راز هستی و گنجینه مهر خداست.
راستی که اگر محمد نبود ، مودت و عشق در دل های آدمیان تجلی نمیکرد و محبت در برهوت این جهان جوانه نمیزد. به نظر من خداوند، - آن حضرت مهربان ترین و آن محمد آفرین؛- مودت و عشق را فقط با یک سبب آفرید و تجلی داد، و آن چیزی جز حضرت مصطفی و آل زلال او نیست. محبت و عشق از محمد و آل پاکش میگذرد، و هر دلبرانه ای که از این راه نمیگذرد هوسی باتلاق گونه است و سرابی باطل.
محمد (ص) در صحرای سوزان حجاز نسیم روح بخش اخلاق کریمانه و رایحه دل نواز محبت و برادری بود. محمد(ص) به جهانیان پرواز در آسمان پاکی و عشق را به جای لولیدن در برهوت حرص و آز و خشونت آموخت. محمد(ص) کرائم اخلاق و فضیلت را زنده کرد و عشق و زندگی را معنایی دگر آموخت. جهان امروز فقیر اخلاق محمدی است ؛ و باز هم در تب و تاب یک منجی محمدی(ص). اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
🤗 ممنون بابت متن پرمحتواتون....
عیدتونم مباااارک ایشالا سال پر برکتی داشته باشید.... 🙂