نوای سایت 
صلی‌الله‌علیک‌یامولای‌یااباعبدالله‌الحسین‌الشهید
- تا جایی که تاریخ به یاد دارد - آن‌قدری که در طول حیات بشری برای کشته‌ی دشت کربلا نذر داده، وقف شده و قربانی کرده‌اند، برای هیچ‌کس چنین نگشته است. هر چه زمان از دهم محرم سال ۶۱ قمری دورتر می‌شود، انگار شور و خروش حسینی بیشتر به غلیان آمده و روز واقعه نزدیک‌تر می‌شود. انگار فریاد امامی تنها و غریب و آواره، در چند قدمی تاریخ آدمیان را به یاری حق فراخوانده است. حسین در تاریخ، در لحظه‌ها، در زمین و زمان تکرار می‌شود؛ و تکرار این حسین، تکرار آن باب المبتلی به الناس است که آینده را خواهد ساخت.
حسین بن علی بیرق افراشته‌ی حقیقت و آزادگی است. حسین بیرق افراشته‌ی جنود مستضعفان و ستمدیدگان و حق‌گویان همیشه ی تاریخ است. حسین بیرق افراشته‌ی فطرت و یکرنگی جهان است که همه مرزهای شیطانیِ زبان و نژاد و جغرافیا را درهم‌شکسته و جنود حقیقت را با سرشت قدسی انسان گرد آورده است.
هیچ‌کس را گریزی از حسین بن علی نیست. هر کس در ذیل این پرچم افراشته و در سیاهه‌ی خروش بغض‌های فروخفته مانده باشد دلیلی به تابناکی حسین بن علی دارد. و هر کس با هر بهانه‌ای رفته باشد هیچ عذری نخواهد داشت.
هرکس خیال کند در طریق حسین چیزی در خطر دارد معنای حیات و خوشبختی را نفهمیده است. برای اصحاب ذلت بت‌های حقیر بهانه فراوان‌اند و تراشیدن آن‌ها آسان. یکی جانش در خطر است و یکی اهلش و دیگری مالش، یکی خانه‌اش تهدید می‌شود و دیگری مُلکش را از دست رفته می‌بیند و کسی آینده‌اش را. چقدر بی‌مقدار و ناقابل‌اند آن‌ها که بودن با حسین را خطرناک پنداشته‌اند، و چه تاریک و ظلمت‌زده‌اند اینان که نمی‌دانند دنیای بی حسین چقدر مخوف و وحشتناک است.
اگر کرونا ویروس خطرناک است جدا شدن از حسین خطرناک‌تر. من نمی‌گویم کسی خود را به خطر اندازد، اما اگر نمی‌توانی در بزنگاه خطر با حسین‌بن‌علی در صحنه باشی لااقل بر بلندای خانه‌ات بیرقی بیفراز و پژواک فریاد هل من ناصر او باش. اگر در اردوگاه یاوران آخرالزمانی حسین و در رزمایش جهانی آزادگان نمی‌توانی شمشیر بر کشی و فریاد سر دهی، لااقل با ایثار اندکی از زبان و قلم و مال و آبرو، در عدّه‌ی جنود حقیقت بمان.
اگر با قدیم اشک‌های محزون مادر و نفس‌های مهموم پدر، گِلِ وجود و سرشت جانت از محبت حسین سیراب شده باشد؛ محرم بر تو به آسودگی و بی‌خیالی نخواهد گذشت.
حسین برای صاحب هر سرشت پاک و قلب سلیمی حزن و دل‌تنگی می‌آورد و آرامه‌ی هر دل‌تنگی و شکسته‌دلی اشک و گریه بر حسین است.
فریاد استغاثه‌ی بی‌کسی و پژواک هل من معین سید الاحرار در گوش زمان پیچیده و حجت را بر همگان تمام کرده است. هیچ‌کس برای خروج از این ولایت قدسی عذری ندارد. هرکس به قدر استعدادی که داشته و ظرفیتی که در خود شناخته، می‌تواند و می‌باید در عداد یاران این جبهه نقش‌آفرینی کند.
حسین عیار خلوص آدمیان و غربال ابتلائات حق است. هر چه خطر افزون‌تر و حادثه نزدیک‌تر احساس می‌شود دین‌داران نیز محکم‌تر از قبل به سفینه‌ی حسین گره خورده و بیشتر از پیش به کهف حصین او پناهنده می‌شوند.
شیفتگان جاه و مقام، عبیدان دنیایند که در گاه معرکه از حسین دست می‌کشند. این لئیمان حتی اگر در ظلّ بیرق خورشید سال‌ها خودنمایی کرده و حسینیه‌ها ساخته باشند، بالاخره در دوراهی انتخاب و بزنگاه خطر، حسین‌بن‌علی را به دنیای پست و سخیف خود خواهند فروخت.
ایهاالناس،
ای جوانان عصر ظهور،
ای سربازان آخرالزمانی حسین،
نگذارید چشمه‌ی اشک‌های غربت و مظلومیت سیدالشهدا در دیدگان شما بخشکد. نگذارید بغض سر کشیده و استغاثه‌ی حق‌طلبی و فریاد آزادگی حسین‌بن‌علی در حلقوم شما خاموش شود. نگذارید شور شیدایی نعم‌الامیر جهانیان در دل‌های شما بمیرد.
احسنت جناب آقامهدی عزیز،
آجرک الله. ان شاءالله در رکاب امام زمان باشید.
خداوند بر توفیقاتتون و بر رشحات قلمتون بیفزاید...