جنگ با جهاد خیلی فرق دارد. جهاد نقطۀ مقابل جنگ است. جهان بشری در دنیای خاک کارزار نبرد و میدان جهاد است. اقسامی از تضادهای نفسانی و عقلانی، شیطانی و الهی، مادی و معنوی، فطری و شهوانی؛ هر لحظه در سرزمین انفسی آدمیان و در آفاق بی‌کران آفرینش تکرار می‌شوند و مصافی از نور و ظلمت، از حق و بطلان، و از کژی و راستی را پدید می­آرند. اختیار؛ از شئونات انحصاری حضرت احدیت؛ و موهبتی خدایی است که تنها به آدمی تفویض شده است. اختیار؛ امانت شگفتی است که خداوند در آن بخشی از حق انتخاب و قدرت ارادۀ خود را به انسان بخشیده است. آدمی در طول حیات مادی خویش می‌تواند بارها و بارها دست به انتخاب بزند و برگزیند که تا اعلی­‌علیین، تا عند ملیک مقتدر اوج بگیرد؛ یا که تا اسفل‌السافلین سقوط کند.

جنگ محصول نفسانیت و جهاد حاصل عقلانیت است. جنگ تعدی به حقوق و تجاوز به حریم دیگران، و خارج شدن از تعادل و اعتدال است. وقتی‌که در نزاع‌ها و تضادها؛ قوای شیطانی و نفسانی و ظلمانی قدرت گرفته و هارمونی هماهنگ و نظام‌مند طبیعت را به ورطۀ تباهی و نیستی می­‌کشانند؛ آنگاه، جهاد استقامت در جایگاه عدالت و انصاف است. آری؛ جنگ عبور از دیگران و پایمال کردن آب اعتدال است برای سراب زیاده‌خواه نفسانیت؛ اما جهاد از خود گذشتن برای تامین حقوق همگان است.

مادامی‌که آدمی آدمی است و در حیاتی زمینی نفس می‌کشد ناگزیر از انتخاب در کارزارهای سخت درون و برون است. او باید دست به انتخاب بزند که در این تضادهای پایان‌ناپذیر و کشمکش‌های نفس‌گیر و تنازعات خردکننده آیا می‌خواهد در رکاب جنود شیطانی و قوای نفسانی و همزات شهوانی بجنگد تا بر حدود حق تجاوز و حریم عدالت را پاره کند؛ یا اینکه می‌خواهد در جبهۀ جهاد بر استقرار نظام حیات‌بخش توحید و عدالت استقامت ورزیده و تا سرحدّ جان مجاهدت نماید.

آفرینش بر مبنای محبت و عدالت است؛ و اعتدال هستی در خدمت اراده آدمی است. اینک اما انسان نه تنها گرگ انسان که گرگ جهان شده است. آن‌قدر که آدمی برای خود رنج آفریده و فقر و اندوه و مصیبت ساخته هیچ‌چیز و هیچ‌کس چنان نکرده است. بلایای طبیعی یک دروغ واژگانی بزرگ است. نه زلزله برای آوار کردن خانه‌ها و کاشانه‌ها، نه سیل برای ویرانی زمین، و نه بیماری برای تلف کردن جان­‌های شیرین است. آنچه از پدیده‌های پرحکمت و رحمت‌­خیز طبیعت بلا می‌سازد قصور و تقصیر و جور آدمیان است. پدیده‌های طبیعت بر مبنای قواعد هارمونیک و سیستماتیک آفرینش است و این نظام متوازن با سبک حیات فطری انسان ارتباط مستقیم دارد. سبک زیست آدمی - این اشرف مختار خلقت - است که آبادی و ویرانی می‌سازد و نظام حیات‌بخش و تعادل نشاط‌آفرین و قواعد سعادت­‌زای فطری را در جهان ماده و معنا به هم می‌ریزد.

سبوعیت هیچ حیوان وحشی‌­صفت و درنده‌خویی نتوانست همچون آدمی نسل جانداران و حیات نباتات را به مخاطره اندازد و آرامش را از زیست‌بوم طبیعت سلب کند. هیچ پدیدۀ ناآرام و هیچ جان­دار ددصفتی نتوانست بسان آدمی بر آسمان تجاوز کرده و هوای فرحناک نفس کشیدن را اینگونه تنگ و نفس‌گیر نماید. فقط بنی‌نوع آدمی بود که توانست با تعدی بر کوه و جنگل و رود و صحرا و دریا نظام طبیعت را متلاشی کرده و با سلب آرامش و امنیت از حیات؛ پدیده‌های آفرینش و رفتار جامعه جهانیان را متغیر نماید. ما حتی پا از گلیم خویش فراتر برده و جنگ را از قلب جامعۀ بشری به درون مرزهای طبیعت و حیات وحش کشانیده‌ایم. ما حتی حریم فضا را پاره کرده و بر سپر ایمنی‌­بخش سیارۀ خود تجاوز کرده‌ایم. ما جهنمی در کرۀ ارض ساخته‌ایم که معلول دستان ماست. جهنمی که معلول غلبۀ نفس بر عقل، سلطۀ شهوت بر فطرت، سیطرۀ شرک بر توحید، و حاکمیت طاغوت بر ولایت است.

محمد کانون محبت و رحمت و ولایت خداوند بی‌همتا در جهان هستی است. محمد؛ مادر مهربان، پدر شفیق و رفیق انیس فطرت آدمیان است؛ و بعثت نقطۀ عطف تاریخ است. بعثت فروزان شدن چراغ تابناک علم و حکمت و رحمت در ظلماتستان جهل و بلاهت و خشونت است. بعثت تولد خورشید در زمهریر تاریخ تاریک جهان است. محمد تجلی نور خداست که محبت قدسی و عدالت توحیدی را در قلب‌ها شعله‌ور می‌کند. هیچکس نمی‌تواند حقیقت محمد را بشناسد اما شور عشق و خنکای محبت او در قلبش شعله‌ور نشود.

افسوس که جاهلیت مدرن امروز اگر جاهلی‌­تر از دیروز نباشد چیزی کم از جاهلیت اول ندارد. ائمه کفر و طاغوت امروز هم بر دیدگان آدمیان پرده افکنده و در گوش­‌هاشان پنبه می‌گذارند تا حقیقت جمال محمدی را پنهان نموده یا وارونه کنند. امروز هم جنود غیبی شیطان با لشکریانی از فرکانس‌ها و امواج به اسماع و ابصار آدمیان هجوم آورده و با دروغ و تزویر، با وسواس و شبهه؛ حقیقت را به بطلان پوشانیده و قلبها را تسخیر کرده‌اند.

یگانه مکتب نجات‌بخش و سعادت­‌زای جهان قانون خداست؛ و دین خدا جز پای­‌فشاری بر عدالت و ولایت چیزی نیست. عدالت تجلی زیبای حاکمیت توحید و گردن نهادن بر ولایت خداوندی است. و بعثت آغاز رسالت بی‌پایان خاتم پیام‌آوران است. رسالتی که بدون رکن رکین ولایت ابلاغ نمی­‌شود. مکتب بی­‌ولایت دین ناقص­‌الخلقه و نعمت تباه‌­گشته­‌ای است که زیر پوستین مزوّرانه و اغواکننده­‌اش باطنی تهی­‌مغز و بی‌­ثمر دارد. دینی که بر ولایت استوار نمی­‌شود همچون نمازی است که ذکر ربوبی دارد اما قبله‌­اش شیطانی است. همچون حجی که ورد توحیدی دارد اما مطافش گرد طاغوت است.

مادامی‌که نظام نفسانی طاغوت و شرک، آدمیان را به استثمار و استضعاف کشانیده و قوای عقل و روح و فطرت را با سربازان دیجیتال شیطان تخدیر نموده؛ جهان روز خیر و روی خوش نخواهد دید. تا وقتی‌که قرآن کتاب مردگان و زینت طاقچه‌های عزلت باشد و از دین خدا جز ظواهر کوچکی از شریعت و اندک احساسی عاطفی باقی نمانده باشد معنای حیات طیبه تفسیر نخواهد شد. حقیقت عیش و حیات در گرو عدالت است و عدالت تجلی ولایتی است که آدمیان گردن نهاده یا بر گردن ایشان تحمیل شده است.

جهانی که اختیار جامعه بشری سرسپرده طاغوت است و در ولایت ولیّ خدا نیست جهانی تلخ و سرد و خاموش و تب‌دار است که حلاوت عیش و خنکای حیات را نخواهد چشید. اما آن کسی که در سرزمین درونش بر ولایت نفس گردن نهاده و بی هیچ مجاهدتی تسلیم هواهای شهوانی و غریزی و مادی گشته نمی­‌تواند از بردگی و سرسپردگی طواغیت برون رهیده و نمی‌­تواند منتظری برای منجی مصلح و یاریگری برای آن ظلم­‌ستیز عدالت­‌گستر در نبرد جهانی تاریخ باشد. نبردی که یک سوی آن شعله­‌های جنگ است و این سو جهادی بزرگ. صلح و آزادی جز با جهادی کبیر و ایثاری عظیم در برابر سلطه­‌جویان و جنگ­‌افروزان زیاده­‌خواه به دست نمی­‌آید. صلح و آزادی ثمرۀ جهاد سرخ عقل و فطرت در درون و برون است. و البته این صلح و آزادی، این جهاد و فتح و پیروزی جز در ذیل ولایت موعود حق به نهایت نخواهد رسید.