فاطمه و ما ادراک فاطمه ؟!

می‌خواهم چیزی بنویسم، اما چه بگویم که از قطره‌ای وصف دریا ناشدنی است. مگر ذره‌ای در کویر زمین از بواطنِ بی‌کرانه‌های آسمان چه خبر دارد ؟! و براستی بی‌خبرانِ عالَم خاک را ادراکِ اسرارِ افلاک و فهمِ عالَم معنا چگونه تواند بود ؟! فاطمه سرّ خداست و مگر سرّ خدا را در عقول دایرۀ خلقت می‌توان به تمامه دریافت ؟! و مگر سعۀ مهر مادری او در قلوب بشری جای می‌گیرد ؟! فاطمه مدار ولایت خداست که سخط و رضای او بر مدار سخط و رضای توحیدی حق استوار است. قُرب و بُعد هر کس در نسبتی که با او می‌یابد و قابلیتی که ظرف وجودش از مهر مادرانۀ او دریافت

جهاد انتظار در جهانی تلخ و تب‌دار

جنگ با جهاد خیلی فرق دارد. جهاد نقطۀ مقابل جنگ است. جهان بشری در دنیای خاک کارزار نبرد و میدان جهاد است. اقسامی از تضادهای نفسانی و عقلانی، شیطانی و الهی، مادی و معنوی، فطری و شهوانی؛ هر لحظه در سرزمین انفسی آدمیان و در آفاق بی‌کران آفرینش تکرار می‌شوند و مصافی از نور و ظلمت، از حق و بطلان، و از کژی و راستی را پدید می­آرند. اختیار؛ از شئونات انحصاری حضرت احدیت؛ و موهبتی خدایی است که تنها به آدمی تفویض شده است. اختیار؛ امانت شگفتی است که خداوند در آن بخشی از حق انتخاب و قدرت ارادۀ خود را به انسان بخشیده است. آدمی

روز خدا

ظهر روز عرفه ۱۴۴۰ هجری قمری است. روز توحید. روز خاکساری و تضرع کائنات در برابر ذات اقدس احدیت و یگانه هستی. من ذره‌ای فقیرم در بی انتهای صحرای هستی که در طوفان حوادث و ابتلائات گریزگاهی از تو و پناهگاهی جز تو ندارم. من در غربتِ مخوفِ این بی کرانه های آسمان و زمین به ولایتِ ربوبیِ تو دل از غیر بریده؛ صاحب و انیس و یاوری جز تو نمی شناسم. خدایا ؛ من عبدی فقیر و ضعیف و سراسر نیازم که محبت و لطف و مهر تو مرا به زیور وجود آراست.

ای هستی بخش مهربان و ای پروراننده وجودم ؛ آیا آن را که مهر تو آفرید و پرورید، قهر تو رها و خوار می کند ؟! خدایا ؛