استغاثه کنیم

رمضان‌المبارک فصل عرشی این جهان و ماه آسمانی این زمین است. شدت فتن و آماج بلایا، غباری از غم و اندوه را بر آفاق و أنفس پراکنده و طوفانی از کیفر و عذاب را به پا کرده است. مناسبات میان خالق و خلق و جهان آفرینش، روندی طبیعی ندارد. جان آدمی ناقابل و کم‌بها شده است. نشاط و فرح و سرزندگی از زمین و آسمان و مافیها رخت بسته، تعفن چرکین فساد و تعدی و ظلم و معصیت در اطراف و اکناف گیتی آکنده است. نظام شیطانی طاغوت، آدمیان و عالمیان را آن قدر به فقر و استضعاف کشیده و آن قدر در تنگناهای مندرس و خردکننده‌ی نظم نوین خویش به استثمار آورده که

تا بیــکران

چه فرقی دارد که یک‌سال چگونه می‌گذرد ؟! چه فرقی دارد که ماه دوازده بار زمین را دور بزند یا این‌که زمین یک‌بار به‌دور خورشید بگردد ؟! چه فرقی دارد وقتی که گذر «زمان» به «حرکت» ساخته و شناخته می‌شود؛ و «حرکت» در معنای مکانیکی آن خاصیت ماده است، همچنانی که «مکان» نیز در چارچوب جهان ماده تعریف و ادراک می‌شود. در حقیقت این زمان نیست که می‌گذرد، این حرکت روح مبتلای به مادیات در آدمی است که زمان را می‌سازد و از آن در شمایل خاطرات و تجربیات عبور می‌کند. هر چه تعلقات و وابستگی‌های مادی، روح آدمی را بیشتر تسخیر کرده و به بند

مهربان‌تر از مسیح

سحرگاه مبارکی که آسمان و زمین جور دیگری است، وقوع اتفاقاتی عجیب حکایت از رازی بزرگ دارد. طفلی مبارک و پررمز و راز پا به عرصه این زمین و چشم بر حقیقت این جهان می‌گشاید تا سرآغاز فصلی جدید از تاریخ بشریت باشد. یگانه خدای بزرگ و آفریننده بی‌همتای این جهانِ بی‌کران در لایتناهای هستی، آخرین فرستاده و والاترین پیام‌آور خود را در شمایل یک انسان کامل و در معنای حقیقی خلیفه خداوند رونمایی کرده است. محمد (ص) از خانه‌ای محقر و از شهری کوچک در برهوت سوزان حجازِ جاهلیت، به افق جهانی چشم می گشود که نه پیشینه تمدنی درخشان در آن

قهرمان اسطوره ها

شب از نیمه گذشته و نیمه ی شهر شعبان المعظم از سنه ۱۴۴۰ هجری قمری است. من در نیمه های این شبِ شگفت در کُنجی از بیکرانه های این جهانِ راز آلود بیداری می کشم. من ، این موجود کوچک و این ذره ی میکروسکوپی که در بی انتهای زمان و در اقلیم بیکران مُلک خداوندی بی خبر از خویشم و عاجز از تدبیر امر خود ، چگونه از عوالم دیگر خبر توانم داشتم. اگر شبی این چنین پادشاه حقیقی و خلیفه ی راستین خداوند بر زمین جوانه می زند و سرزمین ملائک را سجده گاه مقام خود می‌کند ؛ اگر ساعاتی این چنین قلبی تپیدن می گیرد که مخزن گنجینه های قرآن و تجسم کلمات