عدالت ؛ اساس حاکمیت

دولت بهار :: بی مبالاتی در بیت المالِ مسلمین و غفلت و تسامح در حق الناس آن هم در نظام داعیه دار اسلام اهل بیتی (ع) بیش از هر چیز حیثیت انقلاب را خدشه دار و رابطه دولت و ملت را به بی اعتمادی سوق خواهد داد. بی تردید عدالت ، اساس و شاه بیت حاکمیت دین و کارگزاران خدوم آن است. آن چه امروز موجب می شود تا حلقه وصل مردم عزیز ایران با دولت و دولتمردان را سست نماید ، نه تحریم و فشار و تورم بلکه تبعیض و شکاف عمیقی است که طبقه مدیران و کارگزاران را از طبقه مردم جدا و میان آن ها فاصله ای از جنس اشرافیت خواهد انداخت. «وضع الشی ء فی

نامه ای به بهشت

رضا جان ؛ ده سال از آن یلدایی ترین شب معراجت میگذرد و من هرگز از یادت نمی برم. تو را و آن لبخند ملیح همیشگی ات، با آن طلعت عارفانه و معصومانه ات. به یاد داری آن ظلمتکده را که شمع محفل عاشقانش بودی و دستگیر یارانش ، و آن دیار سوزستان را که بر قلب های یخ زده اش نور امید تابیدی و بر بت های تزویر و نفاقش ابراهیم وار تبر زدی و نهیب کردی ؟! رضا جان شهر همان شهر است، شاگردان تو اما بزرگ شده اند. خصم تو امروز رسوای زشت روی عالم شده و این تویی که در دوستان و شاگردانت تکثیر شده ای. تو آن جوان مردترین بودی که

روز بیعت

تدبیرِ نظامِ آفرینش ، قائم بر مدار ولایت است و ولایت از آنِ یگانه ای که هستی ذاتیِ او و هر چه هست عارض از وجود ازلی و ابدی اوست. ولایت الهیه ، فیض قدسی و مقام ربوبی اوست که تنها شمه ای از آن را به شایستگان و خاصّان خلّص و برگزیدگان خلقت وا می گذارد ، تا جلوه گر اسماءالحسنای آن جمیل الصفات و رب الجلال قرار گیرند و رهنمای بندگان باشند ، و از رهآورد آن آداب انسانی و روابط اجتماعی را در تلألوأ مهر الهی بر ولیّ و امام بیابند. از شئونات ولیِّ هر عصر ، حکومت حکمت است بر کلّ بندگان و جهان که از تنها حاکم و خالق مطلق به اذن می گیرد. این والاترین فیض

میراث محمد (ص)

محمد (ص) بشری است فراتر از بشر و حقیقتی ورای این کره ی خاکی ! ابعاد وجودی او در نهایت سادگی و یکرنگی چنان قدسی و عمیق است که احدی را یارای نظاره بر بلندای مقام وی میسر نیست. او معلمی امّی است که نسل اندر نسل عالمان و فقیهان و عارفان ، ریزه خوار خوان رحمت و حکمت اویند. محمد رسالت خود را با گفتمان عقلانیت تبلیغ می کند و در پذیرش آیین او اکراهی نیست. شکنجه و تحریم و تهدید و حصر و قتل یارانش را به جان می خرد ، اما هیچ گاه دست به قبضه شمشیر نمی برد و جنگی بر نمی افروزد. ده سالی را که از بلدالحرام هجرت می کند برای ابلاغ