او آب حیات است

فاطمه تاریخ نیست ، افسانه نیست ، ابتر نیست. فاطمه یک حقیقت جاری است ، یک آینه ی تمام عیار شرافت انسانی . او شاخصی برای حب و بغض است . در جهانی که دختر به صرف جنسیت ننگ و عار شمرده و در رتبه ای پست تر دیده می شود حضرت حق زهرا را کوثر می خواند ، اعظم پیامبرانش را امر به نحر و صلوه می کند و استهزا کننده اش را ابتر و تمام شدنی می داند. او در قالب یک دختر ، یک زن ، یک مادر در اوج می ایستد و همه ی مردان و بزرگان و اولیا بر آستان وجودش سر تعظیم می سایند. فاطمه اصل است و هر کس به قدر نسبتی که با زهرا می یابد شرافت دارد.

حرف بسیار است

سعید بن مسیب گوید: سالی قحطی شد و مردم از چپ و راست طلب باران می کردند. غلام سیاهی را بالای تلی تنها دیدم. آهسته به سوی او رفتم و دیدم با خدا حرف می‏زند. هنوز دعایش تمام نشده بود که ابری ظاهر شد. غلام که آن را دید خدای را حمد و ثنا گفت و از آنجا رفت. بارانی فراوان ما را فرا گرفت. من به عقب آن غلام دویدم و دیدم داخل خانه‏ ی حضرت سجاد (ع) شد. خدمت امام رسیدم و عرض کردم: غلام سیاهی دارید. منت بگذارید و او را به من‏ بفروشید. فرمود: ای سعید! چرا نبخشم ؟! پس سرپرست غلامان را امر فرمود تا هر غلامی را که در خانه است بر من عرضه کند و

پول فرهنگی یا فرهنگ پولی ؟!

از الطافِ جهانِ رسانه ای ، انتشار آنیِ تصمیماتِ مهمی چون نحوه توزیعِ بیت المال یا به تعبیر دولتمردانِ امروز ، نظام بودجه نویسی است. لایحه بودجه یعنی نقشه راه چگونگی توزیع و هزینه کردِ بیت المال از سوی حاکمیت.

آن چه در تحلیلی منطقی و به دور از شانتاژهای رسانه ای و حزبی در باب لایحه بودجه 97 و ما قبل آن می توان بر شمرد این است که در تصویب بودجه ، پیش و بیش از توجه به متن مردم ، رضایت نمایندگان و لابی های اصحاب قدرت نمود پیدا می کند. فارغ از آن که به نظر می رسد اصلِ نظام بودجه نویسی نظامی سکولار است که شئونات

ولایت ؛ که آسان می نمود اول ...

ولایتِ فرزندانِ زهراییِ محمد (ص) ؛ هبه ای از ولایت مطلقه ی حضرت حق است از رحمت واسعه اش ، که به عالمیان ارزانی داشته است. ولایت ؛ از حکمت سرچشمه می گیرد و به جاری عدل و مهر می انجامد. و پذیرش ولایت نه در محبت و عشقِ جاهلانه که در اطاعت و ارادتِ عالمانه بندگان جلوه گر می شود. براستی که شاه کلیدِ تمامی قفل های هر دو جهان در ولایت است ؛ و افسوس که هنوز هم سلاطینِ قدرت طلب ، مفهومِ شیرین و زیبایش را در هاله ای از ابهام و شبهه نگاه داشته اند.