مرد اخلاص

انا لله و انا الیه راجعون ۞ قد افلح المومنون

شیخ عطا سجادی تبار را شاید بیست سال است از نزدیک می شناسم. عظمت شأن او در سایه یک تواضع مثال زدنی پنهان شده بود. رفیق قرآن بود و اهل بکاء و دعا. رقّت قلب او موهبتی بود از خلوص درونش که کمترین اثر آن جاری اشکهای زلالش بود. مردم دار بود و غمخوار گرفتاران. روضه خوان بود و شیدای سیدالشهدا. سال ها در کنج غریب خانه با صفای مسجد جامع دزفول شمع محفل معتکفان و مناجاتیان بود. جماعتش که تمام می شد، در حلقه های قرآنی

حسین (ع)، مرکز ثقــل جهانی

این سیاره دوار خاکی در حیرت بی‌انتهای هستی، زادگاه حیات مادی و خانه بشریت است. همه مرزهای دروغین نژادی و زبانی و تاریخی و جغرافیایی و فرقه ای، ساخته هواهای نفسانی سلطه گران زیاده‌خواهی است که برای امارت خویش، جامعه یکپارچه بشری را به بند کشیده و بقای خود را در تشتت و نزاع میان ملل انسانی یافته‌اند. امنیت روانی بشر امروز تا نازل ترین سطح خود سقوط کرده و تنزل اخلاق از مرز انسانیت فروتر رفته است. آن چه امروز می تواند همه نیروهای پراکنده و سرکوب گشته انسانی را از اسارت این مرزهای کذایی آزاد کرده و در یک مرکز ثقل جهانی گرد آورده و

هرگز از رونق بازار غمت کم نشود

مغناطیس شور حسینی در قلب های آزادگان و بالاخص ایرانیان هر روز فروزان‌تر می‌شود، و این عشق و ارادت هر ساله فزونی می‌گیرد. این تعظیم باشکوهِ شعائر و محبّتِ تمام ناشدنی البته ریشه در طینت آزادی‌خواه ، ظلم‌ستیز و آرمان‌گرای ملت انقلابی ایران دارد.

این روزها با شیوع ویروسِ منحوسِ کرونا و ضرورت اجتناب‌ناپذیر پرهیز از تجمعات؛ چگونگی برپایی مجالس سیدالشهدا و اقامه عزای حسینی به یک دغدغه و بحث جنجالی تبدیل شده است. عدم ارائه طریقی معین و راهکاری مشخص از

کرونا و جهان بینی انسان

خبرنامه دانشجویان ایران: کرونا یک هشدار کوچک است. آمار آدم هایی که می کُشد به نیم درصد هم نمی رسد اما جهان را ترسانده و اجتماعات بشری را تا پستوی خانه ها عقب رانده است. بشر در عصر صنعت و تکنولوژی در مقابل یک ذره نادیدنی زانو زده است. حتی ابرقدرت های صاحب منصب و مالکان ثروت های قارونی هم از خوف آن ایمنی ندارند. آدمی که روزی اشرف خلقت و فاتح جهان مادی بود حالا خودش تسخیر شده است. آن چه امروز درو می شود محصول دست ساز نوع بشر و مکاتب مدرن و ماتریالیسمی است. انسان امروزی به حدی مدرنیزه شده که حتی