بازنگری در ساختار فرهنگی و اصلاح خلاءها و نواقص ضرورت است

پایگاه خبری تحلیلی دزمهراب: مهدی ابوماهیگیر در گفتگو با خبرنگار دزمهراب یوم الله ۱۳ آبان را روز تاریخی و فراموش ناشدنی انقلاب دانست و افزود: « استکبار ستیزی حقیقت کل یوم عشورا و روح وقایع تاریخی ۱۳ آبان است. ۲۲ بهمن ماه ۵۷ روز استفلال کشور از استبداد طاغوت و ۱۳ آبان ۵۸ استقلال کشور از استکبار جهانی اتفاق افتاد. آن روز انقلاب اول رخ داد و این روز به تعبیر حضرت امام (ره) انقلاب دوم.»

مسئول اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانش‌آموزان دزفول افزود: « عزت امروز جمهوری اسلامی مرهون آرمان مبارزه با

امتداد بی انتهای راه خون

عاشورای حسین قصه ی تاریخ است از آدم تا خاتم ، تجسم هابیل و قابیل ، موسی و فرعون ، ابراهیم و نمرود و تجسم هر خیر و شر. کربلا داستان لا مکان است و روز دهم تکرار لا زمان. حسین هم آفاق است و هم انفس ، و سیر در حسین سیر در بی کران هستی است ! فقط خفاشان کورند که آفتاب را نمی تابند و این است اکسیر حرارت حسین که هر چه سوزان تر شود عیار قلب آدمی را ناب تر سازد. فقط کافیست که آیینه باشی در برابر این نور. چنان که نوجوانی نو رس را می یابی در پهن دشت کربلا قلب لطیف و جسم رئوفش را برابر دشنه های تیز 33 هزار گرگان وحشی صفت سپر

این سپاه به مکه خواهد رسید

خبر ، تکان دهنده است ...

صبحِ عید الأضحی صدها ضیوف الرحمن و حاجی سرزمین وحی ، در وادی منا و در مقابل دیدگان اشکبار امیر الحاج - حضرت ولی الله الاعظم «ارواحنا له الفدا» - ، قربانی سفاهت و جنایت آل سعود - این خائنین حرمین شریفین - گردیدند. این ها احرام بسته لبیک گویِ حضرت حق گشتند تا تعفن لکه ننگین و چرکین سعودی را از دامان پاک حریمِ جهان اسلام بشویند. این ها قربانیان و نوید دهندگان فردایی هستند که آل ننگین سعود را به سقوط خواهد کشانید ، و

لک العتبی حتی ترضی قبل ذلک

روزها چون شب تار از پی هم می گذرد و من از عرفه چشم به راه لیله القدرم و از از آن به انتظار این. گاهی عرفه را از آن شبِ هزاره ی قدر دوست تر می دارم که آن در پرده است و پر رمز و راز ، و این آشکار و عیان ! که آن روز نزول است و این هنگام عروج ! که آن برای همگان است و این برای جا ماندگان ... عرفه را قدر دانستم آنگاه که راوی نوشت و گفت که نجوای حسین (ع) با فرزندان و یاران و اصحاب در این هنگامه و آن صحرای غربت دل ها را سوزاند و جلا بخشید و از دیدگان پر مهرش چون دو مشک اشک بارید، و تو گویی این بارانِ اشک هایِ زلال حسین بر کویر قلب من نشسته