
تدبیرِ نظامِ آفرینش ، قائم بر مدار ولایت است و ولایت از آنِ یگانه ای که هستی ذاتیِ او و هر چه هست عارض از وجود ازلی و ابدی اوست. ولایت الهیه ، فیض قدسی و مقام ربوبی اوست که تنها شمه ای از آن را به شایستگان و خاصّان خلّص و برگزیدگان خلقت وا می گذارد ، تا جلوه گر اسماءالحسنای آن جمیل الصفات و رب الجلال قرار گیرند و رهنمای بندگان باشند ، و از رهآورد آن آداب انسانی و روابط اجتماعی را در تلألوأ مهر الهی بر ولیّ و امام بیابند. از شئونات ولیِّ هر عصر ، حکومت حکمت است بر کلّ بندگان و جهان که از تنها حاکم و خالق مطلق به اذن می گیرد. این والاترین فیض